Powód, dla którego fotograf mówi „say cheese„ jest prosty — gdy wymawiane są te słowa, kąciki ust i policzki podnoszą się do góry, a zęby nieznacznie odsłaniają. Dzięki temu fotografowana osoba wygląda na uśmiechniętą. Słowa te używane są także jako przypomnienie — uśmiechnijcie się.

Nikt nie wie, kto skojarzył wymawianie nazwy popularnego produktu mlecznego z fotografią. Pierwszy odnaleziony przykład pochodzi z gazety The Big Spring Herald z 1943 roku. W jednym z artykułów ambasador Joseph E. Davies podzielił się tym trickiem, jako gwarantowaną metodą na zadowolony wygląd na każdym zdjęciu. Davies twierdził, że nauczył się tego od bardzo ważnego polityka, jednak nie chciał zdradzić, kim on był. Niektórzy sugerują, że mogło chodzić o jego zwierzchnika, czyli prezydenta Franklina Delano Roosevelta.

Dlaczego uśmiechamy się na zdjęciach?

Uśmiechanie się do zdjęcia nie zawsze było normą. W XIX wieku na zdjęciach podobnie jak na obrazach pożądany był neutralny wyraz twarzy. Uśmiechali się tylko dzieci, pijacy i pospólstwo. Spowodowane to było obowiązującymi standardami piękna, jednak miało także bardziej praktyczny powód. Zrobienie zdjęcia mogło trwać nawet i 90 sekund, podczas których osoba fotografowana nie mogła drgnąć ani zmienić wyrazu twarzy. Łatwiej było stać z kamienną twarzą niż grymasem uśmiechu.

Trzeba także pamiętać, że fotografia w czasach wiktoriańskich zarezerwowana była dla bogatych elit. Zwykła rodzina mogła sobie pozwolić na zdjęcie, jedynie przy wyjątkowych okazjach, a wykonać je musiał specjalista. Sytuację zmieniła firma Kodak, wprowadzając w 1900 roku aparat Kodak Brownie o wartości 1 dolara. Cena była przystępna dla każdego a aparat niezwykle łatwy w obsłudze. Dzięki temu fotografia zagościła w większości domów. Drugim powodem popularyzacji zdjęć z uśmiechem, był rozwój przemysłu filmowego. Z plakatów i czasopism uśmiechały się twarze występujących w danym filmie aktorów, co w krótkim czasie zmieniło obowiązujące standardy.

Czy można naprawić zlew przy pomocy zupki chińskiej?