Bieżąca woda w Anglii pojawiła się już w XIX wieku, aczkolwiek była luksusem. W najbiedniejszych dzielnicach ludzie wciąż skazani byli na korzystanie ze wspólnych kranów ustawionych w miejscach publicznych. Dopiero na początku XX wieku dzięki industrializacji i nacjonalizacji wodociągów, bieżąca woda stała się wymogiem i standardem. Rozpoczęto też instalację systemów grzewczych. Na strychu budynku instalowano zbiornik, w którym gromadzona była woda zimna. Zadaniem zbiornika było wytworzenie ciśnienia. Zbiornik zaopatrywał bojler, w którym woda była podgrzewana. Niestety zbiorniki często były zwykłymi metalowymi pojemnikami, podatnymi na korozję. Wiele nie było nawet szczelnie zamykanych, co oznaczało, że do wody przedostawać się mogły brud, szkodniki i insekty.
Doprowadziło to do powstania regulacji prawnych dotyczących łączenia za sobą wody ciepłej i ziemnej. Woda, która znajdowała się w zbiorniku na poddaszu, nie była uważana za bezpieczną do picia, a niewłaściwe połączenie lub awaria zaworu groziła przedostaniem się wody ciepłej do wodociągu (tzw. przepływ zwrotny). W praktyce oznaczało to konieczność posiadania dwóch osobnych kranów i przypominanie użytkownikom wodociągów, że jedynie woda zimna nadaje się do picia.
Z czasem stare systemy zastąpione zostały nowoczesnymi. Oznacza to, że instalacja kranu-miksera jest możliwa i legalna. Mimo wszystko w wielu domach wciąż używane są dwa osobne krany. Powody są dwa: przyzwyczajenie i koszty. Niektórzy racjonalizują posiadanie dwóch kranów jako wygodniejsze, inni uważają posiadanie dwóch kranów za element brytyjskiej kultury i tradycji. Prawda jednak jest taka, że wymiana baterii wiąże się ze sporymi kosztami, gdyż trzeba wymienić także cały zlew oraz dokonać pewnych modyfikacji instalacji.
Źródła:
https://procaffenation.com/how-logical-is-it-to-have-two-taps-in-the-uk/
https://www.islandbathrooms.co.uk/blog/why-does-the-uk-have-two-separate-taps
https://www.islandbathrooms.co.uk/blog/why-does-the-uk-have-two-separate-taps
