Pod koniec lat 70. kariera Stephena Kinga rozkwitała. Jego trzy pierwsze książki: Carrie, Miasteczko Salem i Lśnienie stały się światowymi bestsellerami, a autor tworzył już kolejnego molocha – ponad tysiącstronicowy Bastion. Na dodatek miał szufladę pełną wcześniej niewydanych powieści. Przy szaleńczym tempie tworzenia (autor wspomagał się używkami), pisarz miał więcej materiału, niż był w stanie wydać. W tamtych czasach większość wydawców ograniczała się do jednej książki danego autora rocznie. Chodziło o to, aby nie doprowadzić do przesycenia rynku, co mogło negatywnie odbić się na sprzedaży. Aby obejść ograniczenie, King wpadł na pomysł wydania swoich starych dzieł pod pseudonimem literackim.
Narodziny Richarda Bachmana
Na pierwszy ogień poszła powieść Getting It On. King wybrał do niej pseudonim Guy Pillsbury — po dziadku ze strony matki. Niestety okazało się, że niektórzy pracownicy wydawnictwa skojarzyli fakty. Oznaczało to, że pseudonim szybko stanie się tajemnicą poliszynela. King wycofał manuskrypt i zmienił tytuł na Rage. Pozostało jeszcze wymyślenie nowego pseudonimu. Gdy wydawca zadzwonił w tej sprawie, King nie miał żadnego pomysłu, więc zaczął rozglądać się po pokoju. Z zestawu stereo leciała akurat muzyka zespołu Bachman Turner Overdrive a na biurku leżała powieść Richarda Starka. King szybko połączył obie nazwy i w ten sposób narodził się Richard Bachman.
Książka Rage (Gniew) została wydana w 1977 roku. Następnie ukazały się: The Long Walk (Wielki marsz) w 1979, Roadwork (Ostatni bastion Barta Dawesa) w 1981 i The Running Man (Uciekinier) w 1982. Chociaż recenzje były dobre, sprzedaż w porównaniu do książek wydawanych pod nazwiskiem King niska. Bachman nie był też zalewany setkami listów od fanów. Kingowi jednak cała sytuacja się podobała. Bawiły go komplementy prawione przez tych samych krytyków, którzy uważali go za kiepskiego pisarza.
Chudszy
W 1984 Bachman wydał swoją piątą powieść, zatytułowaną Chudszy (Thinner). Była to pierwsza powieść Kinga napisana współcześnie. Poprzednie powieści Bachmana były starymi projektami Kinga zalegającymi w szufladzie jeszcze od czasów studiów. Różniły się przez to stylem i tematyką. Chudszy przypominał inne książki Kinga i był typowym dla autora horrorem. Jakby tego mało, King w książce uczynił kilka aluzji do samego siebie, co również nie mogło umknąć uwadze czytelników. Jednym z nich był księgarz z Waszyngtonu, Stephen Brown. Brown już wcześniej dostrzegł w poprzednich książkach Bachmana pewne podobieństwa, jednak Thinner był tak zbliżony do stylu Kinga, że księgarz postanowił przeprowadzić własne śledztwo. Zaprowadziło go ono do Biblioteki Kongresu, gdzie odnalazł ostateczny dowód. Prawa autorskie powieści Bachmana były zapisane na Kirby’ego McCauleya — agenta Kinga. Okazało się jednak, że przez niedopatrzenie pierwsza powieść Bachmana, czyli Gniew zapisana była na samego Kinga.
Brown napisał do McCauleya list, w którym opisał rezultat swojego śledztwa. Ku jego zdziwieniu w odpowiedzi zadzwonił do niego sam Stephen King, który przyznał się do mistyfikacji i zaproponował Brownowi udzielenie wywiadu na wyłączność. Pisarz nie był do końca zadowolony z odkrycia tajemnicy, gdyż zamierzał pisać pod pseudonimem jeszcze przez długi czas, jednak w obliczu zdemaskowania i rosnących podejrzeń postanowił skończyć maskaradę. Autor zdradził też inną tajemnicę. Zdjęcie widniejące na tylnej okładce przedstawiało Richard Manuela – przyjaciela McCauleya. Manuel został wybrany, gdyż żył na prowincji, więc istniała mniejsza szansa, że ktoś go rozpozna na ulicy.
Mroczna połowa
Na całej aferze najbardziej skorzystali twórcy filmu Uciekinier z Arnoldem Schwarzeneggerem, gdyż udało im się wykupić za grosze prawa autorskie do książki jednego z najbardziej poczytnych pisarzy. Z sytuacji skorzystał też King, który w 1989 napisał powieść Mroczna połowa (The Dark Half). Opowiada ona o pisarzu, który tworzy pod pseudonimem. Gdy pisarz ujawnia światu swoją tajemnicę, jego „mroczna połowa” ożywa i zaczyna mordować ludzi z jego otoczenia. Powieść doczekała się adaptacji filmowej i gry pod takim samym tytułem.
Mimo ujawnienia tajemnicy Bachman wydał jeszcze dwie powieści. W 1996 pod nazwiskiem King ukazała się powieść zatytułowana Desperacja, a pod pseudonimem Bachman powieść Regulatorzy. Książki opowiadały różne historie, jednak pojawiały się w nich te same postacie. Kolejnym easter eggiem były okładki książek, które przyłożone do siebie tworzyły jedną całość. Ponieważ Bachman był w tym czasie już oficjalnie uśmiercony, w przedmowie napisano, że jest to pośmiertnie odnaleziona powieść. Najnowszą powieścią Bachmana jest wydany w 2007 Blaze.
Powieści Bachmana są regularnie wznawiane, jednak z dopiskiem „pseudonim literacki Stephena Kinga”, albo „The Bachman books”. Jedyną książką, której King nie chce wznawiać jest Rage. Powodem nie jest jednak niska wartość literacka, a tematyka. Książka opowiada o szkolnej strzelaninie, więc King obawia się negatywnych konotacji z prawdziwymi wydarzeniami tego typu.
Po raz ostatni King wykorzystał swój pseudonim podczas gościnnego występu w serialu Synowie Anarchii. Autor gra w nim ponurego grabarza, który zajmuje się utylizacją zwłok dla grup przestępczych. Nazwisko postaci to właśnie Bachman.
Źródła:
https://www.washingtonpost.com/archive/lifestyle/1985/04/09/steven-king-shining-through/eaf662da-e9eb-4aba-9eb9-217826684ab6/
https://stephenking.com/faq/#1.6
http://www.liljas-library.com/bachman_exposed.php/
