W średniowieczu Szwajcaria jako państwo jeszcze nie istniała. Na jej obecnym obszarze mieściły się okręgi administracyjne zwane kantonami. W 1353 kilka z nich połączyło się, tworząc tzw. Starą Konfederację Szwajcarską. Konfederacja nie prowadziła otwartych konfliktów z innymi państwami, za to jej żołnierze zostawali płatnymi najemnikami. Szwajcarzy byli w tym tak dobrzy, że najemnictwo stało się jedną z gałęzi gospodarki tego regionu.
Zwycięska passa szwajcarskich najemników skończyła się w 1515 po sromotnie przegranej bitwie pod Marignano, gdzie zginęła niemal połowa armii Szwajcarskiej a jej resztki dokonały prawdopodobnie pierwszego od czasów antycznych taktycznego odwrotu. Mit niepokonanych szwajcarskich najemników upadł. W polityce Konfederacji nastąpił wtedy gwałtowny zwrot. Chociaż żołnierze kantonów wciąż oferowali swoje usługi najemnicze, Konfederacja postanowiła nie angażować się w międzynarodowe konflikty.
Oczywiście samo przyjęcie neutralności nie powoduje automatycznie, że inne kraje zaczną ją respektować, wiec potrzebne były formalne ustalenia. Podpisane zostały różne traktaty, z czego najbardziej znany był Pokój westfalski (1648), w którym inne kraje zobowiązywały się nie korzystać z terenów należących do Konfederacji.
Szwajcaria cieszyła się swoją neutralnością aż do 1798, czyli do roku, w którym Francja najechała ją i uczyniła tzw. Republiką Helwecką. Było to próba zrobienia ze Szwajcarii państwa podległego Francji. Gdy szwajcarzy rozpoczeli z Francją wojnę partyzancką, Napoleon zdecydował o podziale Republiki na 19 podporządkowanych Francji kantonów. Po zakończeniu Wojen napoleońskich nastąpił tzw. Kongres Wiedeński, na którym 16 państw europejskich wypracowało nowe zasady ładu kontynentalnego. Jedną z nich był ogłoszony 20 listopada 1815 r. akt wieczystej neutralności Szwajcarii (zabroniono jej też wystawiania najemników, dopuszczając jedynie służbę w Gwardii Papieskiej).
Gdy wybuchła I wojna światowa, Szwjcaria uniknęła wciągnięcia w konflikt, nie ze względu na obowiązujące traktaty, a brak strategicznej przydatności. Dla Szwajcarii pozycja ta była niezwykle intratna, gdyż była jednym z największych producentów materiałów chemicznych, używanych do produkcji materiałów wybuchowych. Powstała po wojnie międzynarodowa organizacja zwana Ligą narodów (prekursor dzisiejszego ONZ) 13 lutego 1920 uznała neutralność Szwajcarii, a kraje ten został wybrany na siedzibę Ligii. To jeszcze bardziej utrwaliło pozycję Szwajcarii jako kraju neutralnego. W krótkim czasie, dzięki wprowadzeniu rozbudowanego systemu bankowego, Szwajcaria stała się jednym z największych ośrodków finansowych Europy. W trakcie II wojny światowej Szwajcaria stała się międzynarodowym skarbcem. Swoje bogactwa powierzali jej wszyscy — od milionerów, aż po zbrodniarzy wojennych. Gdy minęła zawierucha wojenna, a inne kraje zajęte były lizaniem ran, Szwajcaria eksportowała na potęgę.
Po wojnie w Europie nastała zimna wojna, niosące ze sobą międzynawową rywalizację i napięcie między krajami wschodu i zachodu, jednak Szwajcaria dzięki zgromadzonemu bogactwu i stabilności systemu finansowego wciąż była bezpieczną oazą. I tak w zasadzie pozostało do dziś.
Źródła:
https://www.history.com/news/why-is-switzerland-a-neutral-country
http://www.bbc.com/travel/story/20170717-the-country-that-cant-choose-a-side
https://www.warhistoryonline.com/instant-articles/switzerland-neutral-wwii.html
https://www.expatica.com/ch/moving/society-history/neutral-switzerland-107842/
Transport ciężarowy do i ze Szwajcarii.
https://www.eu-transport.pl/nasze-kierunki/transport-szwajcaria/