Dlaczego najpopularniejszym kolorem spodni jeansowych jest niebieski?

Spodnie jeansowe zostały opatentowane 150 lat temu. Pojawiają się w różnych stylach, kolorach i fasonach, jednak od dziesięcioleci najpopularniejszym kolorem jest niebieski. Dlaczego właśnie ten mało neutralny kolor stał się standardem?

Pierwszą parę dżinsów wyprodukował amerykański krawiec Jacob W. Davis w 1873 roku. Zlecenie miała złożyć żona jednego z robotników. Spodnie były wzmocnione w miejscach, w których najczęściej ulegały przetarciu. Projekt spodobał się do tego stopnia, że Davis otrzymał zamówienie na 200 dodatkowych par. Wkrótce popularność dżinsów przerosła możliwości produkcyjne i finansowe niewielkiego sklepu Davisa. Krawiec dogadał się więc ze swoim dostawcą materiału – właścicielem hurtowni Levi Strauss & Co. Strauss przejął produkcję i opatentował projekt.

acob W Davis Levi Strauss — Po lewej Jacob W. Davis, po prawej Levi Strauss

Spodnie szyte w fabryce Levisa pierwotnie były brązowego koloru. Do produkcji używana była tkanina zwana „cotton duck”. Po jakimś czasie produkcja przerzuciła się na niebieski denim. Powodem był większy komfort. Brązowe jeansy niezależnie od ilości prań były szorstkie niczym płachta namiotu, jednak jeansy szyte z denimu w miarę użytkowania robiły się miększe i przyjemniejsze. Dlaczego?

Do barwienia jeansów używa się błękitu indygowego uzyskiwanego z indygowca barwierskiego. To właśnie ten barwnik nadaje jeansom ich specyficzne właściwości. W procesie barwienia większość barwników pod wpływem gorącej wody wnika do tkaniny i utrwala się we włóknach. Powoduje to, że niezależnie od ilości dokonanych prań brązowe jeansy zachowywały taką samą sztywność. Tymczasem indygo przykleja się do zewnętrznej strony materiału. Kiedy dżins barwiony indygo jest prany, maleńkie ilości barwnika są wypłukiwane razem z odrobiną materiału. Każde pranie powoduje więc coraz większe miękczenie materiału, przez co nowe dżinsy sprawiają wrażenie sztywnych, a znoszone są miększe i przyjemniejsze w dotyku. Efektem ubocznym są pojawiające się wyblaknięcia.

Tragedia na Przełęczy Diatłowa - nierozwiązana tajemnica

Gdyby chodziło o inny, bardziej delikatny rodzaj materiału, rezultat byłby niepożądany. Jednak w przypadku denimu sprawdza się idealnie. Materiał jest tak sztywny i wytrzymały, że utrata niewielkiej ilości włókien go nie zniszczy, więc stare dżinsy pozostaną wciąż mocne. Blaknięcie materiału nie było problemem, gdyż spodnie używane były głównie przez robotników, kowbojów, drwali i kolejarzy.

Dżinsy tworzone w XIX wieku miały nieco inny krój. Dopiero model nazwany 501 wprowadził do obiegu jeansy, jakie znamy współcześnie – dwie kieszenie z tyłu, dwie z przodu i mała kieszonka. Popularność jeansów zmalała podczas II wojny światowej, jednak została odzyskana w latach 50. dzięki filmowi Buntownik bez powodu i ikonicznej roli Jamesa Dean’a. W późniejszych latach jeansy stały się standardem mody na całym świecie.