Alcolu to niewielkie miasteczko w hrabstwie Clarendon w Południowej Karolinie. Miasto było podzielone biegnącymi przez nie torami kolejowymi, które były nieformalną granicą – po jednej stronie mieszkali biali, a po drugiej czarnoskórzy. Jednym z mieszkańców czarnoskórej strony miasta był 14-letni George Junius Stinney, Jr.
22 marca 1944 roku, dwie białe dziewczynki – 11-letnia Betty June Binnicker i 8-letnia Mary Emma Thames, wyjechały na przejażdżkę rowerową. Po drodze spotkały George’a Stinneya i jego siostrę Aime. Dziewczynki spytały rodzeństwo, czy nie wiedzą, gdzie można nazrywać kwiatów. Wtedy były widziane po raz ostatni. Gdy dziewczęta nie wróciły do domu na noc, zorganizowano akcję poszukiwawczą, która zakończyła się odnalezieniem ich ciał. Obie ofiary miały roztrzaskane głowy. Krótko po znalezieniu ciał George i jego 17-letni brat Johnny zostali aresztowani, jako podejrzani o zabójstwo. Po jakimś czasie Johnny został zwolniony, ale George’a zatrzymano do dalszych przesłuchań. W ich trakcie George przyznał się do zabójstwa. Zbrodnia miała zostać dokonana na tle seksualnym.
Gdy wieść o nastoletnim zabójcy rozeszła się po miasteczku, ojciec George’a został zwolniony z pracy a cała rodzina wyeksmitowana. Zresztą i tak nie mogli zostać na miejscu, gdyż groził im lincz. Proces odbył się 24 kwietnia i trwał zaledwie dwie godziny. Przysięgli nie mieli żadnych wątpliwości, gdyż już po 10 minutach wrócili z posiedzenia z wyrokiem. George został uznany za winnego, a ława przysięgłych zaleciła najsurowszy wymiar kary. Ponieważ prawo w Południowej Karolinie w tym czasie uznawało osoby powyżej 14 lat za dorosłe, Stinney został skazany na karę śmierci. Odwołanie nie zostało złożone, gdyż rodzina nie miała pieniędzy, aby zapłacić za usługi prawnicze.
Rodzina George’a próbowała nagłośnić sprawę. Zwróciła się także do gubernatora o wstrzymanie egzekucji. Bezskutecznie. 16 czerwca 1944, w niecałe trzy miesiące po zbrodni George Stinney został stracony na krześle elektrycznym. Ponieważ Stinney miał jedynie 150 cm wzrostu i 40 kilo wagi, krzesło było zbyt duże, a elektroda spadała z głowy. Aby posadzić go prawidłowo na siedzisko położono Biblię (inne źródła podają książkę telefoniczną).
Biorąc pod uwagę zgromadzone dowody, sprawy nie można nazwać inaczej jak linczem w majestacie prawa. Nie istnieje żadne oświadczenie podpisane przez Stinneya. George był przesłuchiwany przez kilku białych oficerów w zamkniętym pomieszczeniu bez obecności rodziców lub adwokata. Nie istnieje także żaden świadek rzekomego przyznania się oprócz samych policjantów. Nie było nawet jednego fizycznego dowodu pozwalającego na powiązanie Stinneya z morderstwami. Rodzeństwo George’a zapewniło mu alibi. Adwokat z urzędu nie zgłosił sprzeciwu, nawet kiedy świadkowie-policjanci opowiadali sprzeczne wersje rzekomego przyznania się chłopca do zarzucanego czynu. Nie został sporządzony transkrypt procesu. Ława przysięgłych składała się wyłącznie z białych obywateli. Czarnoskórych nie wpuszczono w ogóle do sądu. Nawet gubernator był uprzedzony, na co wskazuje jego odpowiedź na prośbę ułaskawienie, w której odpisał, że George zgwałcił starszą dziewczynkę, po czym próbował czyn powtórzyć, jednak ciało było zbyt zimne. Nie wiadomo jednak, skąd gubernator wziął taką informację, gdyż protokół sekcji zaznaczał, że do gwałtu nie doszło.
Nawet po tylu latach sprawa budzi emocje. W 2004 lokalny historyk zdobył dokumenty świadczące o niewinności chłopca. Na ich podstawie w 2014 odbył się ponowny proces, w którym unieważniono poprzedni. Formalnie George Stinney jest obecnie niewinny, co niestety jest niewielką pociechą dla jego rodziny. Rodzina ofiar jest z kolei bardzo niezadowolona z odwrócenia wyroku i uważa, że George jest winny. Zresztą nie tylko oni. Dawny nauczyciel ze szkoły podstawowej (Afroamerykanin) stwierdził, że George często wdawał się w bójki i raz nawet ranił koleżankę ze szkoły nożem. Kobieta (biała), która mieszkała w okolicy, wspomina, że George był lokalnym łobuzem i groził kiedyś jej i jej przyjaciółce, że je zabije.
O sprawie Stinneya powstały trzy filmy: Upiory przeszłości (1991), 83 Dni (2018) i The Current: The Story of George Stinney (2017). W 2015 powstało także przedstawienie operowe zatytułowane po prostu Stinney. Jednak najsłynniejszym filmem bardzo luźno opartym o niesławne zabójstwo jest Zielona Mila, w której za zabójstwo dwóch dziewczynek zostaje skazany olbrzym o umyśle dziecka.
Źródła:
https://deathpenaltyinfo.org/news/pennsylvania-teen-exonerated-91-years-after-sham-trial-and-execution-on-racially-motivated-charges-that-he-had-murdered-a-white-woman
https://exhibits.stanford.edu/saytheirnames/feature/george-stinney
https://www.washingtonpost.com/news/morning-mix/wp/2014/12/18/the-rush-job-conviction-of-14-year-old-george-stinney-exonerated-70-years-after-execution/
